Sesriem - Swakopmund (dag 11 met groep)

Daar zijn we weer. Veel lees plezier!!

Om kwart over 6 loopt de wekker af. Eruit, douchen en alles inpakken.
Om 7 uur ontbijten, zodat we om 8 uur kunnen vertrekken.
We rijden vandaag op ons gemak door de binnenlanden van Namibië richting de kust, naar het gezellige badplaatsje Swakopmund.
We moeten zo'n 350 kilometer rijden vandaag.

Als we gaan rijden begint de zon al weer op te komen en de temperatuur gaat alweer stijgen. Ja in de avond en nacht is het kil tot koud in de woestijn en overdag is het heel heet. We raken er aan gewend. Het is ook een droge warmte dus valt het reuze mee met het zweten.

We rijden door de Naukluft Pass.
Onderweg zien we weer gemsbokken, impala’s of springbokken en hartmann’s bergzebra’s.
Deze berg zebra’s komen alleen in de bergen voor, zijn kleiner dan de normale die we kennen. De beste kenmerken zijn dat deze meer strepen hebben en de strepen lopen niet over de buik door.

Onderweg komen we een "mistbank" tegen (lijkt op wolken / mistig of een zandstorm) tegen en over de bergen. Dit komt omdat het 's avonds koud is en overdag snel opwarmt. Dit botst en geeft de mistbank.

Om 10 over half 10 stoppen we in het kleinste dorp van Namibie, Solitaire. Een hotel, restaurant, bezinepomp, winkeltje, bakkerij met een paar huizen, meer is het niet. Het staat bekend om de grondeekhoorns en wat nog belangrijker is de Apfelteert. We pauzeren voor 50 minuten zodat we van beide kunnen genieten.
In Solitaire wordt in eigen bakkerij de lekkerste appeltaart van Namibië gebakken. We moeten zeggen het heeft inderdaad heerlijk gesmaakt, was jammie. Tijdens het bestellen van koffie, thee en appeltaart kan je gewoon een kijkje in de bakkerij nemen terwijl je steeds een plaatsje verder naar voren gaat tot je aan de beurt bent om te bestellen.
Was een leuk plaatsje hier en erg mooi.

Om half 11 vertrekken we weer en rijden we verder over een hobbelige zandweg en ook hier rijden de hele dag machines om de weg te egaliseren zodat het nog een beetje te rijden is.

We zien weer veel dieren, oryx, springbokjes, paarden, grondeekhoorns, steenbokken, ezels, etc.

De vegetatie in dit gebied --> hier kan alleen 1 soort boom, de kameeldoornboom, en 1 soort struik groeien. Water zit hier 25 meter diep in de grond. Het is 1 grote dorre vlakte.
Een bloem van een struik die dood lijkt, komt tot leven als er water op de bloem komt, dan neemt de bloem het water op, en daarna opent de bloem zich. Is er geen water meer, dan sluit de bloem zich weer.
Omdat het water zo diep in de grond zit, moeten de lokale mensen een heel diepe put graven om zichzelf te kunnen voorzien van water om te koken, te wassen. Een hels karwei, je zou bijna denken, wat doe je hier dan ook nog?

We rijden verder richting de zandwoestijn. De sporen in het zand (een wirwar van kleine sporen) zijn van een kever en een spin. In het midden van de sporen zit het nest van de spin. De spinnen leven hier in de grond, zodat ze beschut zitten tegen de warmte. Dit een giftige spin is, dus voorzichtigheid is geboden.

Een kleine salamander (dit is dessertmeat en wordt veel door de lokalen gegeten als er geen water of eten te vinden is). Je eet de salamander levend en rauw, op deze manier heb je eten en drinken in 1 klap binnen. Het beestje is 10 cm lang.

In dit gebied hebben vroeger de Bosjesmannen geleefd. De Bosjesmannen zijn uit dit gebied verdreven en leven nu in een nederzetting in het noorden van het land. Omdat de Bosjesmannen van oudsher nomaden zijn en nu op 1 plek leven, zijn veel van de oude tradities verloren gegaan. De oudere Bosjesmannen vinden dit heel erg maar de jeugd vindt dat niet zo erg.
De Bosjesmannen zijn hier verdreven door de diamantzoekers en de lokale boeren die hier schapenboerderijen houden. Schapen zijn zowat de enige dieren die je hier kunt houden. Aangezien de Bosjesmannen jagers zijn, jaagden zij ook op de schapen van de boeren. Uiteraard waren de boeren hier niet blij mee en zij en de diamantzoekers jaagden en vermoorde en uiteindelijk verdreven de Bosjesmannen. Ook werden diamantzoekers en boeren vermoord.
Als een Bosjesman op jacht gaat, dan komt hij niet terug voordat hij inderdaad iets gevangen heeft. Hij snijd de staart van het beest en neemt dit terug naar de familie als bewijs van zijn vangst. De hele familie gaat dan naar het gedode dier om het op te eten. Door het meenemen van de staart weet een andere Bosjesman dat het dier al geclaimd is en zal verder gaan.
Bosjesmannen leiden een zwaar bestaan en alleen de sterke kunnen overleven. Ben je te oud, zwak, of wat dan ook om te reizen dan wordt je helaas achtergelaten. Je moet zelf in staat zijn om te kunnen reizen zonder dat je de rest van de familie te last bent.
Soms zit een vrouw in de rook van het kampvuur en heeft zij tranen in haar ogen. Als je aan haar zou vragen wat er aan de hand is, dan zal ze zeggen dat haar ogen tranen van de rook. Het kan echter zomaar zijn dat zij een familielid heeft moeten achterlaten.
De Bosjesmannen hebben ook een leuke techniek om een volle maag tegen te gaan na het eten. Dat is dansen. Het eten zakt sneller door dansbewegingen en dan kan ook weer meer gegeten worden. Frans demonstreert dit op een leuke manier.

De donkere kleur in het zand is ijzererts. Een kompas werkt hier dus niet. Je moet in de zandduinen de windstreken bepalen aan de hand van de toppen van de duinen. In de winter wijzen de toppen naar het westen en in de zomer wijzen ze naar het oosten. Dat is dus je kompas.

Bij Tropic of Capricorn hebben we een foto stop. Dit is een keerkringlijn.

We rijden door de Gaub Pass (dwars door de bergen).
Ook hier zien we het landschap continue veranderen (vergezichten, bergen, rode bergen, rotsen, weinig begroeiing, veel begroeiing, rood zand, zand, etc.) Een mooie ervaring om dit te aanschouwen en te beleven.

We maken een korte fotostop bij een maanlandschap van Damrakgraniet. Door de granieten blokken lijkt het geheel op een maandlandschap. Erg mooi om daar doorheen te rijden en bij een stop een goed overzicht hiervan te hebben.
Op deze manier hobbelen we verder, veel van de groep zitten te slapen. Wel logisch eigenlijk want buiten is niet veel meer te zien dan zand, zand en nog eens zand. Zo ver dat je maar kunt kijken, tot aan de horizon en verder.

Opeens zien we rijen bomen staan in het zand van de woestijn, dit is de plaats waar vroeger een rivier aanwezig was.

Na de plaspauze rijden we opeens lekker zacht, het is wel zand, maar dit is hard aangereden zand waar we overheen rijden en dit komt door het vele zout wat hier aanwezig is. Hier zijn tenslotte niet voor niets heel veel zoutmijnen aanwezig.

We zien veel zandduinen onderweg en komen langs Dune 7.
In dit gebied wordt veel graniet verwerkt.

Ook zien we roze flamingo's en struisvogels en dromedarissen.

Uiteindelijk komen we aan in Walvisbay, een stadje aan zee. Hier gaan we lunchen bij The Raft restaurant bar bistro aan zee.

Na een heerlijke lunch gaan we verder naar Swakopmund.
Onderweg komen we langs de kust aan de ene kant en de woestijn aan de andere kant veel olieplatforms tegen en ook de huizen rijzen hier als paddenstoelen uit de grond.

We rijden door Swakopmund, hier zien we veel oude gebouwen uit de tijd dat de Duitsers hier vroeger waren. Mooi om te zien.

Rond 17.10 uur komen we aan bij in Atlantic Villa, ons onderkomen voor de komende 2 nachten in Swakopmund.
Marius checkt ons in en al snel krijgt iedereen zijn sleutel van zijn kamer.
Dit nummer moeten we doorgeven aan de kofferboy zodat we de juiste koffers op onze kamer krijgen.
We besluiten alvast naar onze kamer te gaan (het is inmiddels 17.30 uur)en daar op onze koffers te wachten. We hebben een mooie kamer met balkon en deels uitzicht op zee. Kunnen we vanavond mooi de zonsondergang zien.

Even snel opfrissen en een wasje doen, want om 19.00 uur is het verzamelen voor de bus om te gaan eten in Swakopmund. We eten bij At the Dome. Het was heerlijk!
Rychard had wildgoulash met rijst en groenten en Bianca had een wienerschnitzel met champignonsaus, rösti en groenten.

Om 22.00 uur zijn we terug in het hotel. Helaas ligt de wifi eruit dus kunnen we morgen (vandaag dus voor jullie) pas verder met de reisverslagen.

Het was een mooie dag, deels bewolkt met zon in Swakopmund met een graadje of 22 (we zitten tenslotte aan de kust he).

Om half 11 gaan we lekker slapen.

We hebben weer een mooie dag met veel indrukken mee gemaakt.

Veel leesplezier voor jullie en we zijn bijna bij met de reisverslagen.

Welterusten en tot de volgende keer.

Groetjes en liefs van ons uit Namibië.